Voor het eerst voelt het schrijven van deze column een beetje onwennig aan. Het is namelijk de laatste keer dat ik voor deze krant verslag uitbreng van mijn wedervaren als geboren en getogen Gentse in Hasselt.
Na amper een jaartje hebben mijn vriend en ik besloten om andere en nieuwe horizonten te verkennen. Niet omdat we op deze stad uitgekeken zijn. Integendeel zelfs. Als ik mijn columns van het afgelopen jaar bekijk, hebben heel wat verschillende onderwerpen mijn pen in beweging gezet. Een overzichtje...
Het eerste waaraan ik mijn hart verloor was de Hasseltse speculaas. De enige echte, welteverstaan. Niet het flauwe afkooksel dat men in menig supermarktrek vindt. Neen, de speculaas die men bij een selecte club Hasseltse bakkers kan kopen. Wat me ook niet onberoerd liet was de levendige cultuur en de charme van de markt op het Dusartplein. Vooral de vele lokale, kleinschalige bedrijven en sociale tewerkstellingsprojecten konden op mijn wekelijkse bezoekje rekenen.
Toch was ik niet altijd even positief gestemd over Hasselt. Vooral de leegstand, de lawaaioverlast en de afgekalfde cultuursubsidies waren onderwerp van mijn verontwaardiging.
Ten slotte, kwamen ook mijn stokpaardjes kunst en literatuur meermaals aan bod.
Vooral het tekort aan kleinschalige en kwalitatieve boekhandels was een doorn in mijn oog. Ik stelde mezelf voorzichtig de vraag: is de kritische massa hier te klein voor een eigenzinnige boekhandel, ligt het aan de boekhandelaars,...? Het antwoord moet ik tot nu toe schuldig blijven. De vele redenen waarom de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten in Hasselt 150 kaarsjes mocht uitblazen vorig jaar ondervond ik zelfs aan den lijve door mij in te schrijven aan de opleiding tekenen, wat garant stond voor een gezonde dosis ontspanning.
En dus binnenkort is het tijd voor het inrichten van een eigen nest, voor het verkennen van een nieuwe stad. Een stad die nu net zo onbekend is als Hasselt toen ik hier een jaar geleden neerstreek. Toch is het geen afscheid, maar veeleer een prettig weerzien door de vele vrienden en familie die we hier achterlaten.
Nog een laatste wens: ik hoop dat ik met deze columns – en mijn blog ‘Hasseltse Curiosa’ - toch een klein stukje van mezelf hier achterlaat. Als dank voor de vele mooie herinneringen die ik nu met mij meeneem... Ze verdienen zeker en vast een mooi plaatsje in mijn hart!